Suddenly I Remembered~

Ye,
saya tau,
post kali ni,
akan buat korg simpati (atau tidak).
tapi bukan motif nk mintak simpati. mmg kenyataan.
tapi tadi tgh sapu daun2 kering kat luar. (ok, pahala dah takde dah sbb bgtau sume org. lantak la)
kte teringat
"Kenapa kte tak suka kuar rumah ea? sedangkn dulu2 rajin gile main kat luar ngn jiran2"

Jpwnnya:
"sbb dulu2, dikecikkn2 oleh mak sendiri pasal, tak leh main kat luar dah."
sbb?
"sbb waktu tu badan dah berubah, biasa la budak perempuan"
tapi yg penting. kte je yg kene, sbb kte je yg paling berisi dlm rumah ni. (dulu)

adik penah marah kte kat dlm bilik persalinan baju
"ko ni, tak penah nk bagi sokongan kat aku!"

waktu dlu kecik,
kte takde sape2 yg bg galakkn pun sbb akk kte tak suka kte waktu kecik,
abg mane kesah,
adik tak phm ape2. dan kte pun bodoh gile, ape pun keep to yourself,
lama2 jadi introvert.
mak garang gile waktu kecik.
kte dikawal tak boleh kwn dgn org ngn org tu.
lama2 kte tak de kawan pun.
kte pun ikut je la ape yg mak ckp.

adik patut bersyukur sbb at least dia boleh cerita2 ngn akk dia.
dgr dia merungut.

saya?
saya bersyukur dpt masuk SMKSBU n UiTM Johor.
Bersyukur yg at least parents saya ada lagi.
ada sumber rezeki.
ada adik beradik.
ada rumah.
ada kawan2
dan masih hidup.